Μπορεί η συγκυβερνητική πτήση να ανταγωνιστεί την επιχειρηματική αεροπορία

Τα τελευταία 5 χρόνια, το συνεργατικό μοντέλο έχει γίνει αναπόφευκτη πραγματικότητα. Σε πολλούς τομείς έχουν εμφανιστεί νέες έννοιες κοινής χρήσης που βασίζονται στην “uberisation” ή την “blablacarisation”. Με τον ίδιο τρόπο που έγινε το car-sharing, το ίδιο συνέβη και στον κλάδο των αερομεταφορών! Τα τελευταία χρόνια, νέοι παίκτες προσπαθούν να φέρουν την επανάσταση στον τομέα, προτείνοντας ανατρεπτικές προσφορές φθηνής συνεπιβίβασης ιδιωτικών τζετ μέσω εφαρμογών συνεπιβίβασης .AEROAFFAIRES ρίχνει μια ματιά στον τρόπο λειτουργίας αυτού του νέου μοντέλου και στα όρια για ασφαλή ταξίδια.

Τι είναι το co-piloting

Η ιδέα του co-piloting είναι απλή: ένας μη επαγγελματίας πιλότος σχεδιάζει μια πτήση με ένα ελαφρύ αεροσκάφος και προσφέρει τις κενές θέσεις του σε μια ειδική πλατφόρμα. Ορισμένες νεοφυείς επιχειρήσεις έχουν ξεκινήσει αυτή την υπηρεσία από το 2015.

Ποιοι κανονισμοί ισχύουν για την αεροπορική Blablacar στην Ευρώπη

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η χρήση αεροσκαφών ως υπηρεσία διαμοιρασμού διαδρομών υπόκειται σε παρέκκλιση. Το άρθρο 6 § 4α α) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 965/2012 της 5ης Οκτωβρίου 2012 επιτρέπει την εκμετάλλευση “μη σύνθετων μηχανοκίνητων αεροσκαφών” με τη μορφή “πτήσεων με επιμερισμό κόστους που εκτελούνται από ιδιώτες, υπό την προϋπόθεση ότι το άμεσο κόστος επιμερίζεται μεταξύ όλων των επιβατών του αεροσκάφους, συμπεριλαμβανομένου του πιλότου, και ότι ο αριθμός των ατόμων που φέρουν το άμεσο κόστος δεν υπερβαίνει τα έξι άτομα”.

Στη Γαλλία, η συγκυβερνήτης επιτρέπεται από τη στιγμή που το διάταγμα της 31ης Ιουλίου 1981 σχετικά με τα πιστοποιητικά, τις άδειες και τα προσόντα του μη επαγγελματικού προσωπικού της πολιτικής αεροπορίας (ιπτάμενο προσωπικό αεροσκαφών) ορίζει στο άρθρο 4.2.2 α) ότι “ο ιδιώτης πιλότος μπορεί να μοιράζεται τα λειτουργικά έξοδα μιας πτήσης με τους επιβάτες του”. Το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταφέρθηκε στο γαλλικό δίκαιο με το διάταγμα της 9ης Φεβρουαρίου 2015.

Από το 2016, η DGAC (Direction Générale de l’Aviation Civile) έχει δηλώσει ότι “οι διοργανωτές μιας δραστηριότητας συγκυβερνήτη θα πρέπει να αποκτήσουν πιστοποιητικό αερομεταφορών (AOC) και άδεια λειτουργίας”.

Τον Αύγουστο του 2016, η DGCA εξέδωσε τους νέους κανονισμούς, στόχος των οποίων ήταν να παράσχει ένα πλαίσιο για τις δραστηριότητες συγκυβερνήσεων και να περιορίσει την παράνομη μεταφορά επιβατών, όπως αυτή που εμπλέκεται στην υπόθεση του ποδοσφαιριστή Sala.

Έκανε διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών πτήσεων με ιδιωτικά αεροσκάφη:

“Κυκλικές πτήσεις διάρκειας μικρότερης των 30 λεπτών μεταξύ απογείωσης και προσγείωσης, κατά τη διάρκεια των οποίων το αεροσκάφος δεν διανύει απόσταση μεγαλύτερη των 40 χιλιομέτρων από το σημείο αναχώρησης, εκτελούμενες από ιδιώτη πιλότο” με άδεια και “θα απαιτείται πτητική εμπειρία τουλάχιστον 200 ωρών μετά την απόκτηση της άδειας πιλότου και 25 ώρες πρόσφατης πτητικής εμπειρίας τους τελευταίους 12 μήνες”. Αυτή η κατηγορία πτήσης καλύπτεται από τη νομοθεσία για τις πρώτες πτήσεις που πραγματοποιούνται σε ιπτάμενες λέσχες.

Πτήσεις ναυσιπλοΐας, δηλαδή το αεροσκάφος και οι επιβαίνοντες σε αυτό ταξιδεύουν από το σημείο Α στο σημείο Β, με αυστηρότερη νομοθεσία: “θα απαιτείται (…), εάν ο πιλότος δεν είναι κάτοχος πτυχίου εμπορικού πιλότου, να είναι κάτοχος πτυχίου οργάνων ή πτυχίου εκπαιδευτή”

Το 2017, ένας ιδιώτης πιλότος προσέφυγε στο Conseil d’Etat για λόγους ultra vires, το οποίο ανέτρεψε την οδηγία που εξέδωσε η DGAC στις 23 Αυγούστου 2016. Έκτοτε, η συγκυβερνήτης επιτρέπεται στη Γαλλία, χωρίς άλλους περιορισμούς εκτός από εκείνους που προβλέπονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

Αρχικά, η συγκυβερνήτης επιτρεπόταν και ασκούνταν από τις απαρχές της τουριστικής αεροπορίας. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ένας ιδιώτης πιλότος με άδεια PPL (Private Pilot Licence) δικαιούται να επιβιβάζει επιβάτες στο αεροσκάφος του, εφόσον μοιράζεται το κόστος της πτήσης με όλους τους επιβαίνοντες. Από τη στιγμή που ένας επιβάτης δεν μοιράζεται το κόστος, αυτό θεωρείται παράνομη εμπορική μεταφορά επιβατών. Οι κανονισμοί περιορίζουν τον αριθμό των επιβατών σε 6 σε αυτό το πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο. Στην πραγματικότητα, ο κανόνας αυτός ισχύει μόνο εάν τα άτομα που επιβαίνουν στο αεροσκάφος προέρχονται από το προσωπικό δίκτυο του πιλότου. Αντιθέτως, οι νέες πλατφόρμες συγκυβερνήτη φέρνουν σε επαφή ανθρώπους που δεν γνωρίζονται εκ των προτέρων. Κατά κάποιον τρόπο, παίζουν με τους κανονισμούς για να τους κάνουν να εξελιχθούν.

Η Γενική Διεύθυνση Πολιτικής Αεροπορίας(DGAC), αφού εξέφρασε την ανησυχία της για την ανάπτυξη των πλατφορμών συγκυβερνήτη, αποφάσισε τελικά να εγκρίνει την πρακτική αυτή. Η Fédération Française Aéronautique (FFA), από την πλευρά της, γνωμοδότησε για το μοντέλο αυτό τον Ιανουάριο του 2020. Το “co-piloting” θα ονομάζεται “extended shared-cost flying” και θα προσφέρεται μόνο από ιπτάμενες λέσχες και πλατφόρμες που είναι συνδεδεμένες με την FFA. Η Ομοσπονδία το εγκρίνει, αναγνωρίζοντας τον ρόλο του στην ανάπτυξη της τουριστικής αεροπορίας και τον εκδημοκρατισμό της. Πράγματι, σύμφωνα με την FFA, 148 ιπτάμενες λέσχες ενέκριναν πτήσεις με διευρυμένο επιμερισμό κόστους το 2019, για 2.535 ώρες πτήσης με 3.647 μεταφερόμενους επιβάτες. Περίπου 400.000 ευρώ εισέρρευσαν σε αυτές τις αερολέσχες χάρη στη συνεπιβίβαση.

Η FFA ορίζει, ωστόσο, ορισμένες εγγυήσεις. Κάθε αερολέσχη πρέπει να καθορίζει τα δικά της κριτήρια για τις εκτεταμένες πτήσεις με επιμερισμό του κόστους. Επιπλέον, οι πρόεδροι των αερολέσχης πρέπει να θέτουν σε εφαρμογή μια ακριβή επιλογή των πιλότων που επιτρέπεται να πετούν στο πλαίσιο του διευρυμένου συστήματος επιμερισμού του κόστους. Τέλος, η τιμή επιβίβασης σε αυτές τις πτήσεις δεν πρέπει να υπερβαίνει το συνολικό κόστος της πτήσης- πρέπει να παραμείνει μια ρύθμιση επιμερισμού του κόστους.

Σήμερα, η συνεπιβίβαση αναπτύσσεται τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ευρώπη. Ωστόσο, οι πλατφόρμες αυτές δεν τοποθετούνται όλες στον ίδιο τομέα. Ορισμένες ειδικεύονται στις τουριστικές πτήσεις. Οι πιλότοι προσφέρουν ουσιαστικά ταξίδια με τα ίδια σημεία αναχώρησης και άφιξης για την ανακάλυψη μιας περιοχής από αέρος. Άλλοι ειδικεύονται στις μεταφορές, με διαφορετικό σημείο άφιξης από το σημείο αναχώρησης. Είναι οι τελευταίες που έχουν τη φιλοδοξία να ανταγωνιστούν τις επαγγελματικές και εμπορικές αερομεταφορές.

Όπως και οι μεσίτες, αυτές οι πλατφόρμες συγκυβερνήτη θα χρησιμοποιούν διαφορετικούς τύπους αεροσκαφών: ελικόπτερα, ιδιωτικά τζετ κ.λπ.

Συγκυβερνήτης ελικοπτέρου

Η συγκυβερνητική οδήγηση ελικοπτέρου είναι επίσης δυνατή. Αρχικά, ο νόμος επέβαλε ορισμένα μέτρα ασφαλείας που καθιστούσαν τη δημόσια μεταφορά επιβατών με ελικόπτερο ασύμφορη. Για παράδειγμα, μόνο δικινητήρια ελικόπτερα επιτρέπονταν για τον Γύρο του Παρισιού. Καθώς επρόκειτο για μια κατοικημένη περιοχή χωρίς άμεσες περιοχές συλλογής, η DGAC εξήγησε ότι απαιτούνταν ελικόπτερα εξοπλισμένα με δύο κινητήρες “υψηλής απόδοσης”.

Από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας της 22ας Ιουνίου 2017, δεν υπάρχουν εξαιρέσεις για την εν λόγω πειθαρχία: η πρακτική της συγκυβερνήσεως ισχύει και για τα ελικόπτερα. Είναι πλέον δυνατό να απολαύσετε μια εξαιρετική πτήση, χρησιμοποιώντας μια πλατφόρμα τρίτων που φέρνει σε επαφή ανεξάρτητους πιλότους και επιβάτες.

Ιδανικά για μικρές αποστάσεις, τα ελικόπτερα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσεγγίσουν δυσπρόσιτα μέρη, όπως το αεροδρόμιο Saint-Tropez La Môle.

Ακολουθεί ένας κατάλογος αποστολών για τις οποίες η ενοικίαση ελικοπτέρου είναι απόλυτα κατάλληλη:

• Μεταφορές με ελικόπτερο VIP από σημείο σε σημείο (Festival de Cannes)
• Helitaxi – Ταξί με ελικόπτερο (Transfert entre Nice et Monaco)
• Μεταφορές με ελικόπτερο από και προς αεροδρόμια (Transfert centre de Paris vers CDG ou le Bourget)
• Επαγγελματικά και εταιρικά ταξίδια (σεμινάρια πελατών, κίνητρα για το προσωπικό)
• Περιηγήσεις στην πόλη με ελικόπτερο (New-York )
• Αθλητικές εκδηλώσεις (Grand Prix de Monaco ή Tournoi des 6 Nations)
• Μεταφορές από και προς ορεινά χιονοδρομικά κέντρα όπως Courchevel, St Moritz ή Gstaad
• Μεταφορά σε νησί (Iles Baléares, Corse )
• Vols touristiques (το Chateaux de la Loire, Deauville, το plages du débarquement στη Νορμανδία)
• Baptême de l’air en hélicoptère

Ταξίδι με jet d’affaires

Απολαύστε μια πτήση κύρους με την άνεση ενός ιδιωτικού τζετ σε τιμή ευκαιρίας

Αυτή είναι η πρόκληση που έχουν αναλάβει τα τελευταία χρόνια διάφορες ιστοσελίδες για συγκυβερνήτες. Ειδικότερα στη Γαλλία, το co-piloting με ιδιωτικό τζετ διαφοροποιείται και πολλαπλασιάζεται: co-piloting για Παρίσι, Λυών, Ρεν, Μασσαλία, Μπορντό: δεν υπάρχει έλλειψη επιλογών.

Με γνώμονα την κίνηση εκδημοκρατισμού και την επέκταση της αρχής των “κορυφαίων” αερομεταφορών, οι πτήσεις με ιδιωτικά τζετ σε συνεργασία γίνονται όλο και πιο προσιτές.

Πόσο κοστίζει η πτήση με συγκυβερνήτη

Σε αυτή την κούρσα για “εκπτωτικές” τιμές, ορισμένες πλατφόρμες δημοσιεύουν εκθαμβωτικές τιμές, όπως η πτήση Παρίσι-Λονδίνο με 297 ευρώ. Ενώ οι τιμές αυτές μπορεί να φαίνεται ότι αψηφούν κάθε ανταγωνισμό, οι πτήσεις αυτές δεν μπορούν να προβλεφθούν εκ των προτέρων από τους επιβάτες.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για “πτήσεις ευκαιρίας” και όχι για προγραμματισμένες πτήσεις, ώστε να αποφεύγεται τις περισσότερες φορές το vols à vide. Έτσι, ενώ τα συνεργατικά ταξίδια με ιδιωτικό τζετ είναι ελκυστικά λόγω της τιμής τους, προσφέρουν πολύ μικρή ευελιξία.

Συγκυβερνητική διακυβέρνηση:τα όρια της επαγγελματικής αεροπορίας

Το Blablacar της αεροπλοΐας φαίνεται ιδανικό για την επιχειρηματική αεροπορία. Επιτρέπει στους πιλότους να μειώσουν το κόστος και στους επιβάτες να ταξιδέψουν σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει στα όρια μεταξύ της ιδιωτικής αεροπορίας και των εμπορικών μεταφορών. Συγκεκριμένα, εγείρει μια σειρά ζητημάτων που αφορούν την ασφάλεια, την ασφάλιση και τον αθέμιτο ανταγωνισμό.

• 
  

  Μη επαγγελματίες πιλότοι

  
  

Οι εκτεταμένες πτήσεις με επιμερισμό του κόστους πραγματοποιούνται από μη επαγγελματίες ιδιώτες πιλότους. Οι πιλότοι αυτοί έχουν τα προσόντα να μεταφέρουν επιβάτες που γνωρίζουν σε δωρεάν πτήσεις ελαφριάς αεροπορίας. Δεν διαθέτουν όμως τα απαραίτητα προσόντα και την εκπαίδευση για να μεταφέρουν επιβάτες που δεν γνωρίζουν έναντι αμοιβής. Η μεταφορά αγνώστων έναντι αμοιβής ασκεί πίεση στον πιλότο όσον αφορά την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων, τις συνθήκες πτήσης και τον κίνδυνο ακύρωσης σε περίπτωση κακοκαιρίας. Οι συγκυβερνήτες πρέπει να πληρούν χαμηλότερα πρότυπα όσον αφορά τις δεξιότητες, την εμπειρία και την ιατρική καταλληλότητα. Αυτό αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο περιστατικών κατά τη διάρκεια της πτήσης.

Η επαγγελματική αεροπορία, από την άλλη πλευρά, συμμορφώνεται με τους κανόνες των δημόσιων επιβατικών μεταφορών (TPP), όπου οι όροι είναι πολύ αυστηρότεροι. Απαιτούνται τουλάχιστον δύο πιλότοι, οι οποίοι πρέπει να διαθέτουν όλα τα προσόντα που απαιτούνται για τις εμπορικές επιβατικές μεταφορές. Οι πιλότοι αυτοί διαθέτουν επίσης προσόντα IFR (Instrument Flying Rules), τα οποία τους επιτρέπουν να πετούν με όργανα, ιδίως σε κακές καιρικές συνθήκες. Αντίθετα, οι περισσότεροι μη επαγγελματίες πιλότοι δεν έχουν τα προσόντα να πετούν με αυτούς τους κανόνες πτήσης.

• 
  

  Ακατάλληλα ελαφρά αεροσκάφη

  
  

Τα αεροσκάφη που χρησιμοποιούνται στο μοντέλο συγκυβερνήτη είναι συχνά μονοκινητήρια επιβατικά αεροσκάφη. Πετούν από έναν μόνο πιλότο, έχουν στενές καμπίνες και πολύ περιορισμένη εμβέλεια.
Με την επαγγελματική αεροπορία, ο κανόνας είναι απλός: “δύο πιλότοι, δύο κινητήρες”. Όλα τα αεροσκάφη πρέπει να είναι δικινητήρια (με εξαίρεση το Pilatus PC-12 και το TBM 850 από το 2017), ώστε να διασφαλίζεται ότι ο ένας κινητήρας είναι διαθέσιμος σε περίπτωση βλάβης. Επιπλέον, οι αεροπορικές εταιρείες που εκμεταλλεύονται αυτά τα ιδιωτικά τζετ διαθέτουν πιστοποιητικό αερομεταφορέα (AOC). Πρόκειται για μια θεμελιώδη έγκριση που εγγυάται υψηλό επίπεδο συντήρησης των αεροσκαφών και αυστηρή παρακολούθηση των προσόντων των πιλότων. Ωστόσο, ούτε οι ερασιτέχνες πιλότοι ούτε οι ιπτάμενες λέσχες διαθέτουν AOC για να εγγυηθούν ότι μπορούν να μεταφέρουν επιβάτες υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.

Επιπλέον, τα ελαφρά αεροσκάφη που προσφέρονται σε αυτές τις πλατφόρμες συνεργασίας είναι αρκετά αργά, με στενές καμπίνες, λίγες θέσεις και περιορισμένη εμβέλεια. Δεν είναι καθόλου κατάλληλα για την επιχειρηματική αεροπορία. Μόνο τα αναγνωρισμένα ως τέτοια ιδιωτικά αεροσκάφη μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των εξατομικευμένων πτήσεων. Οι καμπίνες τους είναι ειδικά σχεδιασμένες για επαγγελματικά ταξίδια και η ικανότητά τους επιτρέπει να πετούν τη νύχτα, σε κακές καιρικές συνθήκες και να πραγματοποιούν δύσκολες προσεγγίσεις σε απομακρυσμένες περιοχές.

• 
  

  Έλλειψη ασφάλισης

  
  

Οι πτήσεις συνεργασίας όπως η Blablacar ενέχουν σημαντικό ασφαλιστικό κίνδυνο. Αυτό ισχύει τόσο για τους επιβάτες όσο και για τους ιδιοκτήτες των αεροσκαφών.

Στην περίπτωση της δωρεάν μεταφοράς (το κόστος μοιράζεται μεταξύ επιβατών και πιλότου), ο πιλότος μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος μόνο για αποδεδειγμένη υπαιτιότητα, με ανώτατο όριο 114.336 ευρώ ανά επιβάτη, και “μόνο ασυγχώρητη υπαιτιότητα εκ μέρους του μεταφορέα θα επιτρέψει την άρση αυτού του ανώτατου ορίου και την καταβολή πλήρους αποζημίωσης”.
Στην περίπτωση πτήσης με εισιτήριο που εκτελείται υπό συνθήκες δημόσιας μεταφοράς, η ευθύνη μπορεί να αναληφθεί για τεκμαιρόμενη (και μη αποδεδειγμένη) υπαιτιότητα, με ανώτατο όριο 140.000 ευρώ ανά επιβάτη. Ο αερομεταφορέας θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν ήταν υπαίτιος ή ότι το ατύχημα προκλήθηκε από τρίτο μέρος, προκειμένου να αποφύγει την πλήρη αποζημίωση.
Συνεπώς, οι επιβάτες που εκτελούν πτήση ως συγκυβερνήτες είναι πολύ λιγότερο προστατευμένοι από ό,τι αν το είχαν πράξει εντός του νομικού πλαισίου της επαγγελματικής αεροπορίας.

Οι ιδιοκτήτες αεροσκαφών, είτε πρόκειται για μεμονωμένα νομικά πρόσωπα είτε για ιπτάμενες λέσχες, εκθέτουν επίσης τον εαυτό τους προσφέροντας τα αεροσκάφη τους για αυτού του είδους τις πτήσεις. Σε περίπτωση ατυχήματος, η ευθύνη τους, ιδίως η ποινική ευθύνη, μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση.

Τέλος, η συγκυβερνήτης βρίσκεται στα όρια της εμπορικής αεροπορίας. Σε περίπτωση ατυχήματος, εναπόκειται στα δικαστήρια να επαναπροσδιορίσουν μια πτήση με κοινή χρήση ως παράνομη δημόσια μεταφορά επιβατών. Σύμφωνα με το άρθρο L6236-6 του γαλλικού κώδικα μεταφορών, ο αερομεταφορέας υπόκειται σε ποινή φυλάκισης έως 1 έτος και πρόστιμο 75.000 ευρώ.

Αυτή η έλλειψη ασφαλιστικής κάλυψης θυμίζει το ατύχημα με τον ποδοσφαιριστή Emiliano Sala τον Ιανουάριο του 2019. Κανείς από τους εμπλεκόμενους στη συναλλαγή δεν διέθετε πιστοποιητικό αερομεταφορέα. Ούτε το αεροσκάφος ούτε ο πιλότος είχαν άδεια να μεταφέρουν επιβάτες σε εμπορικές πτήσεις και σήμερα είναι πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί η ευθύνη για το τραγικό αυτό ατύχημα.
Οι εταιρείες που χρησιμοποιούν τακτικά ιδιωτικά αεροσκάφη για επαγγελματικά ταξίδια δεν έχουν την πολυτέλεια να στρέφονται στη χρήση συγκυβερνήτη. Ο ασφαλιστικός κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος. Οι εταιρείες πρέπει να μεταφέρουν το προσωπικό τους υπό τις ασφαλέστερες δυνατές συνθήκες, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη για την προστασία του προσωπικού τους και της φήμης τους.

• 
  

  Ο κίνδυνος μεταφοράς απατηλών εμπορευμάτων

  
  

Τα συνεργατικά αεροπορικά ταξίδια δεν είναι μια πτήση που συμμορφώνεται με τους κανονισμούς των δημόσιων μεταφορών. Ως εκ τούτου, τα αεροσκάφη εξαιρούνται από τους τελωνειακούς ελέγχους και τους ελέγχους του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Ασφάλειας της Αεροπορίας (EASA). Αυτές οι πτήσεις μπορούν να επιτρέψουν τη διακριτική και εν αγνοία του πιλότου του αεροσκάφους μεταφορά ναρκωτικών.
Η νομική ευθύνη του πιλότου μπορεί να εμπλέκεται, όπως αποδείχθηκε από την υπόθεση “Air Cocaïne”, στην οποία δύο επαγγελματίες Γάλλοι πιλότοι εμπλέκονται στη μεταφορά ναρκωτικών.

Η συγκυβερνήτης δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των επαγγελματιών ταξιδιωτών

Η συνεπιβίβαση με αεροσκάφος ελάχιστα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών ταξιδιωτών. Οι επιχειρηματίες ταξιδιώτες χρειάζονται εξατομικευμένες λύσεις που να ταιριάζουν απόλυτα με τις πολιτικές επαγγελματικών ταξιδιών της εταιρείας τους.
Επιπλέον, τα ελαφρά αεροσκάφη που προσφέρονται σε αυτές τις πλατφόρμες δεν είναι καθόλου κατάλληλα για τη μεταφορά επιχειρηματιών ή πλούσιων ταξιδιωτών.
Τέλος, ο κίνδυνος ατυχήματος είναι υψηλότερος από ό,τι στις δημόσιες συγκοινωνίες και η ασφαλιστική κάλυψη δεν επαρκεί για την προστασία των εταιρειών και των εργαζομένων. Τα ατυχήματα που δυστυχώς συμβαίνουν τακτικά στις τουριστικές αερομεταφορές υπενθυμίζουν την ανάγκη να απευθυνθείτε σε ικανούς και ασφαλισμένους επαγγελματίες για ένα voyage d’affaires.

Η συνεπιβίβαση με ιδιωτικό τζετ μπορεί να αποτελέσει μια λύση χαμηλού κόστους για σύντομες πτήσεις σε μια περιοχή, αλλά όχι για επαγγελματικά ταξίδια. Ο καλύτερος τρόπος για να πετάξετε με απόλυτη ασφάλεια και υπό τις καλύτερες συνθήκες εξακολουθεί να είναι να απευθυνθείτε σε έναν εξειδικευμένο μεσίτη αερομεταφορών, όπως ηAEROAFFAIRES. Δεσμευόμαστε να σας βρούμε τις καλύτερες λύσεις που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις σας.

Παραδείγματα εκτιμώμενων τιμών για τη μίσθωση ενός ιδιωτικού τζετ :

– Παρίσι – Deauville για 4 ή λιγότερους επιβάτες, από 4.200 ευρώ χωρίς ΦΠΑ
– Παρίσι – Arcachon για 4 ή λιγότερους επιβάτες, από 7.100 € χωρίς ΦΠΑ
– Παρίσι – Biarritz για 4 ή λιγότερους επιβάτες, από 7.800 € προ φόρων

Ζητήστε προσφορά από το formulaire en ligne τώρα.
Η ομάδαAEROAFFAIRES είναι διαθέσιμη 24 ώρες το 24ωρο στο τηλέφωνο +33 (0)1 44 09 91 82 ή στο e-mail [email protected]

φωτογραφίες: Pixabay: SnottyBoggins, Pixel2013, InsightPhotography